starts with you: show do pixies.
viajo no tempo e sinto saudades.
where is my mind?
saudades da espontaneidade.
de viajar horas e horas de ônibus para um show.
de passar frio, passar calor, whatever, nevermind.
saudades da kelly. hey.
do começo da carreira.
da pouca responsabilidade, do horizonte incerto.
pouca grana, poucos compromissos.
muitas histórias. cara a tapa.
drive my car into the ocean
saudades do alê.
da energia que me tirava de casa toda segunda à noite.
de um tempo em que eu sentia.
que sofria e que chorava.
mas sentia.
we're chained
de pensar um pouco menos antes de agir.
desconsiderar as consequências.
viver um dia de cada vez.
viver com trilha sonora.
Caribouuuuuuuuuuuuuuu
que saudades, my dear.
mas o tempo passou e hoje eu vejo o show pela tv.
e entre pensar neste texto e escrevê-lo tive que fazer um doc para o decorador.
don't know about you
but i am un chien andalusia
12.10.10
3.2.10
Interrompemos a nossa programação
A seguir
Lost S06E01-02
Antes
Água tônica com limão misturada a água tônica citrus de frutas.
Antes
Alface picada, cenoura crua, cebola, cubos de mozzarela, tomate sweet grape, atum, azeite.
Antes
Filme repetido na TV e suco de aloe.
Antes
Pendência rápida no banco e depilação.
Antes
Banho e cantoria.
Antes
Granola com Ades.
Antes
Lost S06E00
Antes
Cama das 8 às 13h.
Antes
Quase 24h trabalhando.
A vida de um masoquista pode ser muito, muito boa.
Lost S06E01-02
Antes
Água tônica com limão misturada a água tônica citrus de frutas.
Antes
Alface picada, cenoura crua, cebola, cubos de mozzarela, tomate sweet grape, atum, azeite.
Antes
Filme repetido na TV e suco de aloe.
Antes
Pendência rápida no banco e depilação.
Antes
Banho e cantoria.
Antes
Granola com Ades.
Antes
Lost S06E00
Antes
Cama das 8 às 13h.
Antes
Quase 24h trabalhando.
A vida de um masoquista pode ser muito, muito boa.
10.1.10
The Crowd
Tá todo mundo lá.
Eu fui, pra ver se eu deveria estar lá também.
A resposta que recebi foi um vago talvez.
Voltei pra casa.
Fantasiar é muito melhor que viver.
E a ficção é bem mais interessante que a realidade.
Eu fui, pra ver se eu deveria estar lá também.
A resposta que recebi foi um vago talvez.
Voltei pra casa.
Fantasiar é muito melhor que viver.
E a ficção é bem mais interessante que a realidade.
4.1.10
eu quero
eu quero alguma coisa além disso tudo.
i'm so grateful for all i have, but i still want so much more.
eu não sei se mereço.
mas queria experimentar. para só então decidir.
i'm so grateful for all i have, but i still want so much more.
eu não sei se mereço.
mas queria experimentar. para só então decidir.
too late
Muitas vezes eu me pego pensando sem querer em textos. Textos sem finalidade específica, são só um jeito de de organizar meus pensamentos. Mas então percebo que eles talvez transformariam-se em posts "interessantes". Penso mais um pouco neles, e percebeo que outra pessoa já os escreveu. E isso me desanima. Se algum medalhão já escreveu sobre o que estou sentindo, e bem melhor do que eu, por que eu iria me meter a escrever uma versão mais pobre dessas linhas?
7.12.09
Thank you, Glee
For bringing Cabaret into my life.
Such a great birthday present.
Maybe This Time
Maybe this time I’ll be lucky
Maybe this time he’ll stay
Maybe this time for the first time
Love won’t hurry away
He will hold me fast
I’ll be home at last
Not a loser anymore
Like the last time and the time before
Everybody loves a winner
So nobody loved me
Lady peaceful
Lady happy
That’s what I long to be
Well, all the odds are, they’re in my favor
Something’s bound to begin
It’s gotta happen
Happen sometime
Maybe this time I’ll win
Everybody, they love a winner
So nobody loved me
Lady peaceful
Lady happy
That’s what I long to be
Well, all the odds are, they’re in my favor
Something’s bound to begin
It’s gotta happen
Happen sometime
Maybe this time I’ll win
Such a great birthday present.
Maybe This Time
Maybe this time I’ll be lucky
Maybe this time he’ll stay
Maybe this time for the first time
Love won’t hurry away
He will hold me fast
I’ll be home at last
Not a loser anymore
Like the last time and the time before
Everybody loves a winner
So nobody loved me
Lady peaceful
Lady happy
That’s what I long to be
Well, all the odds are, they’re in my favor
Something’s bound to begin
It’s gotta happen
Happen sometime
Maybe this time I’ll win
Everybody, they love a winner
So nobody loved me
Lady peaceful
Lady happy
That’s what I long to be
Well, all the odds are, they’re in my favor
Something’s bound to begin
It’s gotta happen
Happen sometime
Maybe this time I’ll win
18.11.09
Vamos chorar em Paris*
Paris - Yael Naim
Barachti lemakom acher kol kach maher hachi rachok sherak hitslachti veani bepariz
Haorot dolkim afor veananim ani smecha vetov li aval kol kach kar li bepariz
Mistovevet schor uschor besimtaot ksumot mechushafot bol’ot oti ani bepariz
Binyanim yafim atem zkenim veatsilim kol kach aval haim techamemu oti bepariz
Loin de ma maison à Paris
Bati ad lekan lehistanver ktsat ashlaya yafa sheli nasi litfos oti ani bepariz
Shuv holechet leibud chalom atsuv ani kvar mefursemet veshom’im alay kan bepariz
Achshav hakol shelcha lochesh li merachok ani mitgaagea boi tachzeri elay kvar mipariz
Ani ohev otach ani ohev otach ani ohev otach ani ohev otach vepariz
Loin de mon amour à Paris
Im kol kach tov li po az lama shuv ani bocha vemishtagaat
Oui je suis si heureuse alors pourquoi la nuit je pleure?
Mitgaagaat bepariz
Shemesh meira oti mehachalon veod meat argish kvar et hachom
Hamatos nochet veeyn kvar ananim haosher mechalchel shuv letochi shalom pariz
*Como dizia Kelly O., "se é para chorar, que seja em Paris."
Barachti lemakom acher kol kach maher hachi rachok sherak hitslachti veani bepariz
Haorot dolkim afor veananim ani smecha vetov li aval kol kach kar li bepariz
Mistovevet schor uschor besimtaot ksumot mechushafot bol’ot oti ani bepariz
Binyanim yafim atem zkenim veatsilim kol kach aval haim techamemu oti bepariz
Loin de ma maison à Paris
Bati ad lekan lehistanver ktsat ashlaya yafa sheli nasi litfos oti ani bepariz
Shuv holechet leibud chalom atsuv ani kvar mefursemet veshom’im alay kan bepariz
Achshav hakol shelcha lochesh li merachok ani mitgaagea boi tachzeri elay kvar mipariz
Ani ohev otach ani ohev otach ani ohev otach ani ohev otach vepariz
Loin de mon amour à Paris
Im kol kach tov li po az lama shuv ani bocha vemishtagaat
Oui je suis si heureuse alors pourquoi la nuit je pleure?
Mitgaagaat bepariz
Shemesh meira oti mehachalon veod meat argish kvar et hachom
Hamatos nochet veeyn kvar ananim haosher mechalchel shuv letochi shalom pariz
*Como dizia Kelly O., "se é para chorar, que seja em Paris."
19.10.09
Confissão
Que esta minha paz e este meu amado silêncio
Não iludam a ninguém
Não é a paz de uma cidade bombardeada e deserta
Nem tampouco a paz compulsória dos cemitérios
Acho-me relativamente feliz
Porque nada de exterior me acontece...
Mas,
Em mim, na minha alma,
Pressinto que vou ter um terremoto!
[Mario Quintana; Velório sem defunto, 1990]
Não iludam a ninguém
Não é a paz de uma cidade bombardeada e deserta
Nem tampouco a paz compulsória dos cemitérios
Acho-me relativamente feliz
Porque nada de exterior me acontece...
Mas,
Em mim, na minha alma,
Pressinto que vou ter um terremoto!
[Mario Quintana; Velório sem defunto, 1990]
16.10.09
Daniel
Você foi uma pessoa muito importante. Especial de verdade.
Em meio a muitos sentimentos que imaginava clichês, sinto vontade voltar no tempo e te dizer uma porção de coisas que você merecia ouvir.
E que eram todas verdade.
Simplesmente não consigo acreditar que você se foi.
...
Pensei muito em você nos últimos dias.
Experimentei o anel que você me deu. Agora ele serve, estou usando.
Acredito que represente amor e sorte, como você também acreditava.
E sua música é o maior presente que eu poderia ter recebido.
Muito obrigada por tudo.
Espero que, de alguma forma, você possa saber como me sinto.
E quero acreditar que haja um pouquinho em mim do que você dizia ver.
O tempo foi realmente curto, ou talvez eu não tenha sabido aproveitar, mas foi suficiente para sentir sua falta para sempre.
"Another Perfect Day
As you know the time was short
A lot of talk and fun to show
The heat of a heart that should be dead
And the time began to run
Sometimes as fast as it began
The look in your eyes just told me enough
Another perfect day
Your kind of being when smile at me
Showed me the way how I could be
Oh, darling, you are the one
And all my life I've waited for you
All my life I've waited for you
All my life I've waited for you
And all my life I've waited for you
Now this life can just go on
As good as it takes, but I feel slow
Enough to love somebody else again
And I'm just wondering how are you
For thousand of times, that's what I do
And maybe someday I'll be with you again
In another perfect day
But I gave you my ring
That love and luck it brings
And I don't care if you just let me go this way
'Cause all I have to say is
All my life I've waited for you
All my life I've waited for you
I don't wanna miss you
All my life I've waited for you
I should have met you before
All my life I've waited for you
I don't wanna miss you, girl
All my life I've waited for you
I still love you so
But all my life I'm far from you"
Daniel Zanin
Em meio a muitos sentimentos que imaginava clichês, sinto vontade voltar no tempo e te dizer uma porção de coisas que você merecia ouvir.
E que eram todas verdade.
Simplesmente não consigo acreditar que você se foi.
...
Pensei muito em você nos últimos dias.
Experimentei o anel que você me deu. Agora ele serve, estou usando.
Acredito que represente amor e sorte, como você também acreditava.
E sua música é o maior presente que eu poderia ter recebido.
Muito obrigada por tudo.
Espero que, de alguma forma, você possa saber como me sinto.
E quero acreditar que haja um pouquinho em mim do que você dizia ver.
O tempo foi realmente curto, ou talvez eu não tenha sabido aproveitar, mas foi suficiente para sentir sua falta para sempre.
"Another Perfect Day
As you know the time was short
A lot of talk and fun to show
The heat of a heart that should be dead
And the time began to run
Sometimes as fast as it began
The look in your eyes just told me enough
Another perfect day
Your kind of being when smile at me
Showed me the way how I could be
Oh, darling, you are the one
And all my life I've waited for you
All my life I've waited for you
All my life I've waited for you
And all my life I've waited for you
Now this life can just go on
As good as it takes, but I feel slow
Enough to love somebody else again
And I'm just wondering how are you
For thousand of times, that's what I do
And maybe someday I'll be with you again
In another perfect day
But I gave you my ring
That love and luck it brings
And I don't care if you just let me go this way
'Cause all I have to say is
All my life I've waited for you
All my life I've waited for you
I don't wanna miss you
All my life I've waited for you
I should have met you before
All my life I've waited for you
I don't wanna miss you, girl
All my life I've waited for you
I still love you so
But all my life I'm far from you"
Daniel Zanin
15.10.09
Belo Desencanto - #poesiaday
Hoje, depois de uma conversa deliciosa sobre boas influências & poesia, vi que a amiga Tequila inciou o #poesiaday. Pelos posts anteriores, dá pra ver que já estou mesmo no mood. Então, para aderir sem demora ao movimento, escolhi uma do meu favorito:
Desencanto
Eu faço versos como quem chora
De desalento... de desencanto...
Fecha o meu livro, se por agora
Não tens motivo nenhum de pranto.
Meu verso é sangue. Volúpia ardente...
Tristeza esparsa... remorso vão...
Dói-me nas veias. Amargo e quente,
Cai, gota a gota, do coração.
E nestes versos de angústia rouca,
Assim dos lábios a vida corre,
Deixando um acre sabor na boca.
- Eu faço versos como quem morre.
Pode mais uma?
Belo Belo
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Tenho o fogo de constelações extintas há milênios.
E o risco brevíssimo - que foi? passou - de tantas estrelas cadentes.
A aurora apaga-se,
E eu guardo as mais puras lágrimas da aurora.
O dia vem, e dia adentro
Continuo a possuir o segredo grande da noite.
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Não quero o êxtase nem os tormentos.
Não quero o que a terra só dá com trabalho.
As dádivas dos anjos são inaproveitáveis:
Os anjos não compreendem os homens.
Não quero amar,
Não quero ser amado.
Não quero combater,
Não quero ser soldado.
- Quero a delícia de poder sentir as coisas mais simples.
As duas de Manuel Bandeira <3
Desencanto
Eu faço versos como quem chora
De desalento... de desencanto...
Fecha o meu livro, se por agora
Não tens motivo nenhum de pranto.
Meu verso é sangue. Volúpia ardente...
Tristeza esparsa... remorso vão...
Dói-me nas veias. Amargo e quente,
Cai, gota a gota, do coração.
E nestes versos de angústia rouca,
Assim dos lábios a vida corre,
Deixando um acre sabor na boca.
- Eu faço versos como quem morre.
Pode mais uma?
Belo Belo
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Tenho o fogo de constelações extintas há milênios.
E o risco brevíssimo - que foi? passou - de tantas estrelas cadentes.
A aurora apaga-se,
E eu guardo as mais puras lágrimas da aurora.
O dia vem, e dia adentro
Continuo a possuir o segredo grande da noite.
Belo belo belo,
Tenho tudo quanto quero.
Não quero o êxtase nem os tormentos.
Não quero o que a terra só dá com trabalho.
As dádivas dos anjos são inaproveitáveis:
Os anjos não compreendem os homens.
Não quero amar,
Não quero ser amado.
Não quero combater,
Não quero ser soldado.
- Quero a delícia de poder sentir as coisas mais simples.
As duas de Manuel Bandeira <3
14.10.09
O maior dos estímulos
Ontem eu não vi TV.
Comi só um poquinho, liguei o computador só um pouquinho.
Fumei poucos cigarros.
Passei a maior parte do tempo em silêncio, olhando para dentro.
E dentro, tudo é tão mais agitado, e confuso, e caótico,
que naquela noite sonhei que nadava com jacarés.
Comi só um poquinho, liguei o computador só um pouquinho.
Fumei poucos cigarros.
Passei a maior parte do tempo em silêncio, olhando para dentro.
E dentro, tudo é tão mais agitado, e confuso, e caótico,
que naquela noite sonhei que nadava com jacarés.
um poema para sábado
INSCRIÇÃO PARA UMA LAREIRA
A vida é um incêndio: nela
dançamos, salamandras mágicas
Que importa restarem cinzas
se a chama foi alta e bela?
Em meio aos toros que desabam,
cantemos a canção das chamas!
Cantemos a canção da vida,
na própria luz consumida...
(Mario Quintana)
A vida é um incêndio: nela
dançamos, salamandras mágicas
Que importa restarem cinzas
se a chama foi alta e bela?
Em meio aos toros que desabam,
cantemos a canção das chamas!
Cantemos a canção da vida,
na própria luz consumida...
(Mario Quintana)
13.10.09
14.9.09
Especialidades
Hoje eu fui a um restaurante francês que não sabia fazer crème brûlée.
Ou, de acordo com o comentário de um dos presentes, "mingau de ovo" por 15 reais.
Quem tem twitter bloqueado caça com blogger.
Ou, de acordo com o comentário de um dos presentes, "mingau de ovo" por 15 reais.
Quem tem twitter bloqueado caça com blogger.
13.9.09
Bob
Eu vivo dizendo como acho incrível essa época em que minha geração nasceu. O mundo que encontramos, pelo menos para a maioria das pessoas comuns, ainda era analógico. No computers, no internet.
Durante minha adolescência, usei pela primeira vez um serviço de email. Para trocar mensagens de amor, of course. Função perfeita! Lembro que eu costumava imprimir esses emails para levá-los comigo e reler sempre - internet em casa era ainda um luxo.
Quando comecei a trabalhar com publicidade, o computador já fazia parte da rotina das agências, e foi então que eu passei a viver meus dias diante de uma tela, cada vez mais descobrindo motivos para tornar-me dependente.
Tudo o que era complicado antes disso descomplicou. Informações não chegavam mais lentamente, o acesso a elas deixou de ser restrito; isso sem falar na comunicação. E é por isso que eu acho essa época tão incrível: pudemos acompanhar a mudança. Da era pré-internet para a geração command+tab. Sabemos muito bem o valor do Google e o reverenciamos por tudo que ele nos proporciona. Não somos nativos, Graças a Deus!
Voltei a pensar nisso hoje por causa do Twitter. Mas a história começa há uns 7 anos, se não me engano. Vi um seriado na TV e me encantei com uma música. O Google, sempre ele, me ajudou a descobrir quem era a banda e até me deixava ouvir algumas de suas músicas através do site dos garotos. O nome da banda era Rooney, suas músicas eram ótimas e seus integrantes lindos.
De volta ao período presente. Uma amiga que também gosta da banda - e principalmente do vocalista! - encontrou seu perfil no Twitter e começou a segui-los. Eu aproveitei a deixa e fui junto. Ok, nada de mais. O engraçado foi que, um certo tempo depois, ele (quem escreve na verdade é só o vocalista, Bob Schwartzman) começou a nos seguir também!
A maioria das celebridades no Twitter não se dá ao trabalho, então só isso já foi muito legal. Significa que, se eu quiser, posso falar com ele, ou para ele, e ele teoricamente "ouviria".
Por enquanto não tenho nada para dizer a ele, portanto fico na minha, feliz de poder acompanhar um pouco do dia-a-dia do Bob. Agora, por exemplo, sei que ele está na Disney, se divertindo a valer. E eu recebo os registros desses passeios diretamente, em real time, como se fôssemos grandes amigos.
Afinal, um pouco de fantasia ainda existe esse mundo tão megamoderno que temos.
Durante minha adolescência, usei pela primeira vez um serviço de email. Para trocar mensagens de amor, of course. Função perfeita! Lembro que eu costumava imprimir esses emails para levá-los comigo e reler sempre - internet em casa era ainda um luxo.
Quando comecei a trabalhar com publicidade, o computador já fazia parte da rotina das agências, e foi então que eu passei a viver meus dias diante de uma tela, cada vez mais descobrindo motivos para tornar-me dependente.
Tudo o que era complicado antes disso descomplicou. Informações não chegavam mais lentamente, o acesso a elas deixou de ser restrito; isso sem falar na comunicação. E é por isso que eu acho essa época tão incrível: pudemos acompanhar a mudança. Da era pré-internet para a geração command+tab. Sabemos muito bem o valor do Google e o reverenciamos por tudo que ele nos proporciona. Não somos nativos, Graças a Deus!
Voltei a pensar nisso hoje por causa do Twitter. Mas a história começa há uns 7 anos, se não me engano. Vi um seriado na TV e me encantei com uma música. O Google, sempre ele, me ajudou a descobrir quem era a banda e até me deixava ouvir algumas de suas músicas através do site dos garotos. O nome da banda era Rooney, suas músicas eram ótimas e seus integrantes lindos.
De volta ao período presente. Uma amiga que também gosta da banda - e principalmente do vocalista! - encontrou seu perfil no Twitter e começou a segui-los. Eu aproveitei a deixa e fui junto. Ok, nada de mais. O engraçado foi que, um certo tempo depois, ele (quem escreve na verdade é só o vocalista, Bob Schwartzman) começou a nos seguir também!
A maioria das celebridades no Twitter não se dá ao trabalho, então só isso já foi muito legal. Significa que, se eu quiser, posso falar com ele, ou para ele, e ele teoricamente "ouviria".
Por enquanto não tenho nada para dizer a ele, portanto fico na minha, feliz de poder acompanhar um pouco do dia-a-dia do Bob. Agora, por exemplo, sei que ele está na Disney, se divertindo a valer. E eu recebo os registros desses passeios diretamente, em real time, como se fôssemos grandes amigos.
Afinal, um pouco de fantasia ainda existe esse mundo tão megamoderno que temos.

10.9.09
9.9.09
No Cats Day? No way!
Um absurdo essa história de No Cats Day. Não é verdade que os bichinhos precisem descansar, que são muito explorados. Tenho certeza de que eles adoram a atenção que recebem. Por isso, since everyday is caturday!, vou homenagear minha gatinha Tiza, the sweetest kitteh ever.
1.9.09
31.8.09
Carta para Giovana
A primeira mudança foi de emprego. Um baque, claro.
O que é difícil entender no calor do momento é que certas mudanças são bem-vindas e até necessárias.
Não demorou para achar outro trabalho, nem para perceber que eu seria mais feliz ali.
A segunda mudança foi de casa.
Finalmente, depois de 9 meses vivendo no flat, carreguei minhas tralhas para o novo lar, três quadras distantes.
Ainda em meio à reforma, mas já habitável, o apartamento foi ocupado.
Essa nova fase vinha cheia de esperanças e planos, mas o desgaste gerado pelas dificuldades e decepções era maior.
Isso nos leva à terceira mudança.
Ela aconteceu no feriado de Tiradentes, a mesma data em que comemoríamos 4 anos juntos.
Mas foi também nessa data que eu comecei a viver um clichê.
Sabe a história do marido que foi comprar cigarro? Então, aconteceu comigo.
Mas como disse antes, algumas coisas levam um tempo para se mostrarem boas.
E agora, pouco a pouco, estou reconstruindo minha história.
Espero em breve ter notícias melhores para dar.
E disciplina para contá-las aqui.
Beijos,
O que é difícil entender no calor do momento é que certas mudanças são bem-vindas e até necessárias.
Não demorou para achar outro trabalho, nem para perceber que eu seria mais feliz ali.
A segunda mudança foi de casa.
Finalmente, depois de 9 meses vivendo no flat, carreguei minhas tralhas para o novo lar, três quadras distantes.
Ainda em meio à reforma, mas já habitável, o apartamento foi ocupado.
Essa nova fase vinha cheia de esperanças e planos, mas o desgaste gerado pelas dificuldades e decepções era maior.
Isso nos leva à terceira mudança.
Ela aconteceu no feriado de Tiradentes, a mesma data em que comemoríamos 4 anos juntos.
Mas foi também nessa data que eu comecei a viver um clichê.
Sabe a história do marido que foi comprar cigarro? Então, aconteceu comigo.
Mas como disse antes, algumas coisas levam um tempo para se mostrarem boas.
E agora, pouco a pouco, estou reconstruindo minha história.
Espero em breve ter notícias melhores para dar.
E disciplina para contá-las aqui.
Beijos,
Assinar:
Postagens (Atom)